بررسی تنوع ژنتیکی ارقام مخلف گلرنگ با استفاده از روش RAPD-PCR

به منظور بررسی تنوع ژنیکی ارقام گلرنگ تعداد 28 ژنوتیپ آن مورد آزمایش قرار گرفت. در انجام PARD از 100 آغازگر ده نوکلوئیدی استفاده شد. 11 آغازگر نوارهای مشخصی تولید کردند که در محاسبات وارد شد و در نهایت 283 نوار به عنوان نشانگر معرفی شدند که محدوده ای بین 300 تا 2400 جفت باز را شامل می شد. دندروگرام ها بر اساس ضریب تشابه جاکارد ژنوتیپ ها به پنج گروه تقسیم شدند که شامل ارقام خارجی ، توده های ایرانی ، توده های وحشی، توده های پاییزه و توده های سربند بود. برای تایید فنوگرام موجود ، کلاستر بندی بر اساس فاصله اقلیدسی انجام گرفت ولی ساختار کلی فنوگرام تغییری نکردذ. در هر دو روش عدم تطابق بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی مشاهده شد. این امر ناشی از آن است که جدایی جغرافیایی تنها عامل به وجود آورنده تنوع ژنتیکی نمی باشد. توده های وحشی همان طور که پیش بینی می شد گروهی مجزا از توده ها و ارقام زراعی تشکیل و تنوع بالایی را نیز نشان دادند . توده های اصلاح شده نیز گروه مجزایی در میان کلاستر بین توده های ایرانی و ارقام خارجی تشکیل دادند. روش تجزیه کلاستر با استفاده از صفات مورفولوژیکی و بر اساس فاصله اقلیدسی و به روش UPGMA انجام گرفت و تطابق نسبتاً خوبی بین کلاستر بندی بر اساس صفات کیفی ( نشانگر مولکولی) و صفات کمی ( نشانگر مورفولوژیکی ) دیده شد. در این نوع کلاستر بندی همان طور که در کلاستر بندی قبلی نیز دیده شد بعضی ژنوتیپ ها ایرانی همیشه در گروه ارقام خارجی قرار گرفتند. این امر قرابت و خویشاوندی آ‹ها را با ارقام خارجی نشان می دهد. همچنین در این نوع تجزیه کلاستر ، ژنوتیپ های با آب و هوا مناطق مختلف در یک گروه قرار گرفتند که نریه بالا مبنی بر عدم وجود تطابق بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی را تایید می کند و سرانجام اینکه نشانگر RAPD ابزار مناسبی برای مطالعه تنوع ژنتیکی در گلرنگ می باشد.